Karen en Anita vroeg uit de veren voor Roparun! tekst door Anita

Maandagochtend,  tweede Pinksterdag, om half 6 krijg ik een smsje van Karen, “sta op straat als je me zoekt”. Ik begrijp hieruit dat Karen voor aan de weg staat om te kijken naar de Roparun!

Aangezien ik toch al wakker ben, stap ik op mijn fiets en ga de oprijlaan af. En ja hoor, Karen staat er te kijken: waar is de bus van Titurel? Ze staat er al enkele uren, was al om een uur of vier opgestaan.

Er reden al verschillende bussen langs met bekenden; van de Revo en ook de Tervobus, maar nog niet die van Titurel. Ik rijd even terug naar huis om de jas van Karen te halen en wat te eten en te drinken, en ben om half 7 precies op tijd terug om de Titurelbus langs te zien rijden. Ze stoppen natuurlijk, en de lopers en fietsers spreken we even. Dan is er ook nog een wissel van lopers. Nog 80 km voor de mannen, die erg veel kou geleden hadden. Enthousiast hebben we ze uitgezwaaid, het was een mooi avontuur van Karen en mij op de vroege ochtend.